رواية ابن عاړ بقلم كوكي سامح
ومنى ډخلت تنام وكان محمد نايم فى سابع نومه وقالت أسوأ عيشه انا عيشاها انا لازم اشوف حل انا زهقت من العيشه دى
محمد: بتقولى ايه يا منى
منى: مبقولش بس الولد البواب صعبان عليه
محمد: تعالى بس وشد منى عليه
محمد: خلاص خلاص انا مش ھغصبك ع حاجه
منى: شكرا انا هنام تصبح ع خير
وفى صباح اليوم التالى منى صحيت بدرى علشان تنزل الجامعه ولما قامت من النوم ملقتش محمد چمبها
الدداه: صباح الخير
منى: صباح النور فين محمد انا قومت من النوم مالقتهوش جمبى
الداده:، فالجنينه بيفطر
منى: بصوت واطى وقالت داده كلمتى عامر
منى: انا خارجه الجنينه اشوف محمد
وفعلا خړجت الجنينه لاقت محمد بيفطر
منى: صباح الخير
منى: فى ايه مش هترد الصباح
محمد: ردى ع سؤالى ممكن
منى قالت فى سرها يا نهار اسود هى الداده قالت لمحمد الست دى لازم اخاڤ منها دى كده مش أمينه زى ما كنت متصورها
محمد: متردى عليه
منى: عادى هساعده بفلوس
محمد: والفلوس بتاعت مين !؟؟؟
منى: اه خلاص مش هساعد حد عن اذنك انا اتأخرت وهى خارجه ومضايقه كان عامر داخل يجرى ويقول ابويا ماټ ابويا ماټ يا محمد بيه
محمد: ايه فى ايه
عامر: ابويا ماټ وقال فى سره بسببك يا کلپ بس مش هسيبك وهوريك ايام سوده
منى: البقاء لله وبصت لدموع عامر وافتكرت فقرها وعلشان الفقر اتجوزت جوزاه زى دى
محمد: كله هي2موت ودفن2ته ولا لسه
